Dia de Muertos: Waar de dood wordt omarmd in een uitbarsting van creativiteit

Mexico is een land met wrede contrasten. Momenteel het bloedigste land van het Westelijk halfrond, geplaagd door drugsgeweld dat volledig uit de hand is gelopen. Al een decennium kost het gemiddeld 30.000 mensen per jaar het leven, de tienduizenden vermisten niet meegerekend. Waarvan de overgrote meerderheid van de moorden, zeg maar 98 procent, nooit wordt opgelost.

Aan de andere kant wordt de dood ook gevierd en omarmd, op de unieke Dia de Muertos die eind oktober begint, en vervolgens vier, vijf dagen aanhoudt. Het hoogtepunt is op 2 november, wanneer alle Mexicanen zich op de kerkhoven verschansen om daar de dag in het gezelschap van vrienden en familie aan het graf van de overledenen door te brengen.

En niks geen plechtstatige, ernstige toestand met sombere mensen in het zwart gekleed en droeve orgeltonen. De graven zijn de dagen ervoor al feestelijk versierd met Afrikaantjes, die hier geen Africanitos heten maar Flor de Cempasuchil en die het kerkhof hebben getransformeerd in een vrolijke oranje bloemenzee. Er wordt gedronken, gegeten en mariachi-bandjes spelen voor de doden. Een bijzondere traditie, waarmee de grens tussen leven en dood even heel dun wordt en de nabestaanden zich dicht bij hun geliefden voelen die in het dodenrijk vertoeven.